Mukavemet

— spoiler —

tek planda çekilen bir filmde, gösterilen her detayın ve söylenen her şeyin, yönetmenin bize iletmek istediği bir mesaj olarak düşünürsek, rahmi’nin eve gelirken, ecem’in biriyle uzunca konuştuğunu fark etmesi, annesiyle kurbanlık, et muhabbeti yapması, bakkalın milli piyango bileti sattığını söylemesi ve rahmi’nin pek umrunda olmaması, eve girerken depoda gördüğü adamın bir şeyi baltalıyor olması, masada yemek yerken yaptıkları konuşmada rahmi’nin ecem’e iş bulma konusunda bir şeyler yapması gerektiği vurgusu (bunun nedeni de bence; sonradan anlıyoruz ki ev ecem’in evi ve rahmi sonradan gelmiş. rahmi’nin evdeki tek çalışan ve evi geçindiren kişi olmasına vurgu yapmasının, ecem’in ev sahipliğine karşı bir güç unsuru olarak söylediğini düşünüyorum) ve ecem’in yatak odasında rahmi’ye korkak olmasıyla ilgili söylediği sözler de aslında olay anına kadar, bize bunun neden olduğu konusunda bir takım bilgiler veriyor.

rahmi özünde ecem’i seven, işine gidip gelen, ailesiyle ilişkileri ne çok iyi, ne çok kötü olan bir karakter. fakat filmin başından sonuna kadar görüyoruz ki, toplumun ona dayattığı erkeklik algısının içini dolduramayan ve bundan dolayı kırılgan bir halde yaşayan, yine toplumdaki geleneksel kadın erkek ilişkilerinden hareketle çıkarım yapan ve içten içe bunların yarattığı bir öfke barındıran, sorunları konuşarak çözmek yerine (bunun da zayıflık göstergesi olduğunu düşünüyor muhtemelen) tam bir erkek(!) edasıyla dişisine yaklaşan bir kişilik. 

hem kırılganlıkları hem öfkesi içten içe rahatsızlık verirken, bir de üstüne, evde tek başına bırakıp işe gittiği sevgilisinin onu biriyle aldatıyor olabileceği ihtimali, patlamaya hazır bir bombanın tüm bileşenlerini oluşturuyor. ecem’in de yatak odasında yaptığı ‘onur kırıcı’ konuşma da pimin çekildiği nokta. 

kırılganlıklar, öfke, şüphe, kıskançlık, kurban eti, bir şey baltalayan adam, duyulan cinsel arzuya aynı karşılığı alamama, onur kırıcı sözler ve cinayet!

rahmi’nin farkında olduğu ve olduğunu düşündüğü olaylar gerçekleşirken, yani hayat akarken, bir yandan da farkında olmadığı bilinçaltında birikenler ve bir anda hepsinin birbirine karışması.

cinayetten sonra ecem’e söylediği her sözde bu biriktirdiği şeyleri görebiliyoruz. 

filmi bu şekilde ele aldığımızda, tek planda çekilmesi, iddialı sahnelerin varlığı ve oyuncuların harika performansıyla iyi bir film.

fakat polislerin gelmesiyle birlikte işler biraz sarpa sarıyor. toplumsal mesajların ve eleştirilerin kötü oyunculuklarla boca edildiği bir kısma giriyoruz. bunlar da körgöze parmak şeklinde oluyor maalesef ve filmin başından beri artarak devam eden etkileyicilik bir anlamda sönüyor. biraz hayal kırıklığı oldu açıkcası. 

— spoiler —