istanbul film festivali aracılığıyla internetten izledim. kitabını yakın zamanda okuduğumda, yer yer beğendiğim fakat siyaset, koltuk arzusu, iki yüzlülük, samimiyetsizlik, yalan gibi birçok olguyu içeren, potansiyeli yüksek bir konu için yavan kaldığını düşünmüştüm. filmi izlerken de hep bir şeylerin eksik olduğunu düşündüm. benden kaynaklı mı bilmiyorum, bazen oyuncuların ne dediklerini anlamakta güçlük çektim.  siyasetin katmanlarını ve ne kadar çirkinlik varsa hepsini tekrar hatırlattı film. aday …

babanın ölümü üzerine kardeşler ve yeğenler ile toplanılan evde önce beklenilen rahip için, sonra yakın akrabaların ailevi sorunları nedeniyle bir türlü beraber yenilemeyen yemeğe kadar geçen sürede, gittiğimiz bir misafirlikte yanımızda şahit olduğumuz aile içi tartışmalar yüzünden hissettiğimiz rahatsızlığı yaşatan, köşeden, arkadan, yandan, aradan ailenin tüm sorunlarına ortak olduğumuz; bir neden-sonuç şeklinde ilerlemeyen, yaşamdan bir kesit sunan, uzun ve diyaloglarla ilerleyen bir film olduğundan herkese …

— spoiler — gerginliğin, bu filmde olduğu gibi, diyaloglar üzerinden yaratıldığı filmleri hep sevdim. bu film de en güzel örneklerinden biriydi. babasından abisine, eniştesinden yengesine; her biri tek başına, günlük hayatımızda var olsa, muhtemelen nefret edeceğimiz karakterler. anne hariç.  hani gidere bir şey sıkışır da, gideri açınca su hortumlanarak akar gider ya, o şekilde düğümü açılan bir diyalog silsilesi vardı. her biri, ‘demek ki geçmişte şu …

— spoiler — tek planda çekilen bir filmde, gösterilen her detayın ve söylenen her şeyin, yönetmenin bize iletmek istediği bir mesaj olarak düşünürsek, rahmi’nin eve gelirken, ecem’in biriyle uzunca konuştuğunu fark etmesi, annesiyle kurbanlık, et muhabbeti yapması, bakkalın milli piyango bileti sattığını söylemesi ve rahmi’nin pek umrunda olmaması, eve girerken depoda gördüğü adamın bir şeyi baltalıyor olması, masada yemek yerken yaptıkları konuşmada rahmi’nin ecem’e iş bulma …